Twórczość

HypNoSe

Halllo gdzie jestes?
- Jestem tutaj.
Gdzie? Nie widżę Cię
- Jestem niewidzialny
Jak to mozłiwe?
- A jednak. Niemozliwe stanie sie możliwym
Kiedy to nastąpi?
- Czas pokaże
Boję się
- Obawa najlepszym lekarstwem.
Lekarstwem na co?
_ Na życie
No tak, przecież je czuje
- To dobrze
Tylko czasem jakoś dziwnie jest
- Nie wmawiaj sobie niczego
Ale...
- Nie ma zandego ale
Czemu wszystko z czasem zanika?
- Taka kolej rzeczy
Nie chce tak
- To los, ja nie mam na to wpływu
Zastraszyłeś mnie
- Ne pozwól by strach wyelminował Cię z gry
Czyli to wszystko zabawą jest?
- Zabawa to optymizm
A gdzie realizm?
- Zawarty jest w rzeczach oczywistych
Czyżby abstrakcyjność życia?
- To zbyt wygórowane słowa
Więc...
- Niech Twoje oczy będa szczere
A dusza?
- Uduchowiona miłością do życia...

HypNoSe

Zapach kawy o poranku
Inspiracje do życia
Budze sie w srodku dnia
Posrodku swiata
Dokad isc?
Gdzie podążać?
Równikowe promienie ogrzewaja me cialo
Ja wciaz krzycze ze mi mało
Oczy zaślepione lzami strachu
Ironia zła
Skas to znam...
Dla kogo jestem calym swiatem?
Czy mozesz opisac uczucie, ktorym mnie zywisz?
Ach, rozumiem... ogrania Cie wstyd
Lecz da sie z tym żyć.
Idz przez zycie krokami dumy, nie daj sie
Poniesc emocja, bo to tylko prowokacja
I powrot do codziennosci...

HypNoSe

Twoje oczy wtopione w moje ciało
Usta szepczące, że Ci wciąż mało,
Krew zmywana z powiek,
Żeby wkońcu do szczęścia dobiec
Moja gwiazd na Niebie
Szepcząca do Ciebie...
Wciąz pamiętam ten pocałunek
Ponętny ładunek
Chwila zapomnienia
I czas wszystko zmienia
Miłości sekundy
Dni rozpusty
Serce płaczące, drzwi skrzypiące
Nasze kwiaty na łące
To już przeszłość..
Wszystko gdzieś uciekło...
Wokół mnie tylko Piekło

istot@

gdybym nie zmrużyła

oczu iskra wypaliła by żrenice

a przecież to światło nie miało ognia

ślepym wzrokiem

oglądałam dzień po dniu aż do

wczorajszy sen wyśnił

przebudzeniem jutra

tylko drzewa ciągle były takie same

oglądam dłonie

niemym zdziwieniem przysypane linie

ciągle nie mogę uwierzyć w ich dobry dotyk

szukać odpowiedzi nie będę w gwiazdach

na stosie palą się równo

łzy i niespełnione marzenia

wspmnienia dzieciństwa trzaskają radośnie

ciemność obejmuje światło

a zło bratem dobra

góra z dołem się zeszła

a ja ze mną stało się zgodą na siebie

tylko dlaczego w lustrze widzę nagą duszę

Tomek

rozkradanie serc ,tajemna chwila cichego zawodzenia
a pode mną-chmury
Morze , jak niebieski rytolit odrapany grzbietami fal
przelewa się za horyzont.
Myślę o Niej ,tracąc ostrość osądu
Gapie się w siebie nie puszczając kotwicy
Wyblakłe uczucia rzucają mleczne cienie przeszłości
Wątpiąc, przeczesuje jeden za drugim
Niedowierzam. Wszystko zostało zapisane..
Bezlitosna kalkulacja Jaźni.
Moje życie na zwojach papirusu z napisem -On
Ona tego nie podejrzewa , nurkujemy już tak długo.
Lekki wzlot nie osusza wilgoci i pleśni naszej skóry.
Tyle razy otwierałem usta by wypuścić mnie samego,
Lecz oto wdechem musiałem się raczyć w pospiechu.
Wyśmiewam własne myśli, nie siląc się na współczucie
Słyszę bębny w prawym uchu-idzie ku dobremu.
Jeszcze coś mi się należy

ven0m · Wysłany: Nie 23:33, 29 Mar 2009 Temat postu:

Tkanka myśli uszyta diamentowym pyłem

Przeszłość brzmiała jeszcze we mnie echem
Kiedy przyszłości patrzyła z pełnym łez uśmiechem
Rysując swój szkic na tafli jeziora wiatru powiewem
Zastanawiając się czy spełnić przepowiednie
Czy iśc w innym kierunku zupełnie

Teraz twój oddech dotyka cie w rytmie cichego wschodu słońca
Pulsująca energia krążąca krwiobiegem
Rozjaśniająca twoją twarz

Szukać boga w słowach to choroba duchowa moda
Ale co nam pozostało kiedy ludzie wolą się w maskach chować
Niż nieść prawde w oczach
To brudna robota pogan co w gromadzeniu bogactw
Zdążyli babilon rozbudować
I zamknąć nas w skorupach fałszywych przekonań

W pamięci życia i śmierci
trzymam obrazy pisząc te wersy
z sercem najszczerszym
chce nie chcieć mieć tylko być teraz wieczny

Szperacz

wdrapalem sie na drzewo i leze
obok se dzieciol stuka swoim rytmem
achhh ale bym se polecial do gory
ale nie umiem
w tym rzecz
to zejde i tyle
ale jeszcze nie teraz
moze za chwile
A dzieciol dalej se stuka w te drzewo

...moze troche okaleczam ale przynajmniej napisalem Mruga

ven0m

ubieram w słowa twoje nagie ciało
narażone na chłód ludzkich spojrzeń
głód miłości, której wciąż za mało
chodź przytul się poczuj dotyk kojący
ból w rozżarzonym wnętrzu parą z ust
innych czyhających na słodycz warg
całujących roje roztańczonych gwiazd

pogrążeni w zapomnieniu zapatrzeni w księżyc
próbujemy skryć w cieniu obawę śmierci
jakże piękny może być czar tych wierszy
żar poezji, niesiony przez blask nadziei
oczu wpatrzonych w dal, w głębi wielki błękit
na powierzchni spiętrzonych fal wiatr gra swe pieśni
w pamięci tętni jeszcze obraz przeszłych lat

Aylon

...w ciszy, w przenosni, w nicosci - ja zyje,
trwam poza zmyslami smiertelnosci...
by ujac swa boskosc w rozposcierajace sie skrzydla
wzlatujace na dach wszechswiata poza iluzje mnogosci
- tam - oddychajac nieskonczonoscia - ja zyje

Anikus-ka

a co jesli zycie sie nie konczy i powracac tu bedziemy , na te ziemie i w ten czas gdy juz nic dobrego nas spotkac nie moze. Czy nie lepiej walczyc o lepszy swiat dla nas i dla pokolen, i dla nas i dla pokolen.
18:37:13
Nasza ziemia jest i my naszej ziemi jestesmy, jeden krag i jedna rodzina, jak palce u reki , my to jedno i jedno to my.

star777 · Gość

star777 · Gość

Dori

Miłością chciałoby się żyć
łatwiej jest złudzeniem być
Lżej na sercu gdy jest głuche
nie wylewasz łez w poduchę

Potrzebujesz czasu wiele
nim zrozumiesz życia cele.

Gdy rozmawiasz
nocom z dusza
łzy zabite Ciebie duszom
przeszłość wraca niezamknięta
takie są przeszłości pęta.

Czas pomyśleć na spokojnie
co spaprałam w życia wojnie
gdzie tkwi żalu tajemnica
gdzie bólu jest skarbnica?

Co masz spotkać
w swojej drodze?

Czego boisz się tak srodze?

Tam w przeszłości nic już nie ma
powiedz wreszcie do widzenia
Zamknij drzwi
,lecz najpierw...
poznaj co tam chowasz
czas rozwiązać!

Radek3500

Obmywam swoje ciało mgłą poranka,
obmywam swoje ciało strugą wodospadu,
oto stoję u progu nadziei,
w raju.

planetariusz

Słońce
Ze śladami gwieździstego negliżu
Wstawało....
Z porannej szaroniebieskiej mgły,
kolorem poranka
Otoczone aurą świeżej zieleni
W szmaragdowym perlistym blasku
Nad skrzącym morzem,
przeglądając się w jego falach
Jak zarumieniona panna młoda
Welon letniego szczęścia opuszczała.